به دنبال يك سال تحقيق در استوانه فشرده ميوني يا كشف كننده ذرات كه بخشي از شتاب دهنده بزرگ هادرون در ژنو است، دانشمندان فيزيك مي گويند كه نسبت به هر زمان ديگر اكنون به كشف منبع ماده تاريك در عالم خيلي نزديك شده اند.

دانشمندان حالا آزمايشات كاملي را براي برخورد دادن پرتون ها با همديگر با سرعت نور انجام دادند. وقتي اين ذرات زير اتمي (بي نهايت كوچك) در قلب اين دستگاه با هم برخورد ميكنند، انرژي برآمده و چگالي آن مشابه چيزيست كه در لحظات اوليه عالم؛ يعني درست بعد از انفجار بيگ بنگ در 13.7 ميليارد سال قبل وجود داشته. شرايط خاصي كه توسط اين دستگاه شتاب دهنده ايجاد ميشود ميتواند به توليد ذرات جديدي منجر شود كه در آن زمان وجود داشته و حالا ناپديده شده اند.
پژوهشگران ميگويند اكنون در مسيري قرار داريم كه ميتوانيم يكي از نظريات اوليه در مورد لحظات نخستين عالم را رد و يا تائيد كنيم و در نتيجه به خيلي از پرسش هاي فيزيك ذرات اتمي بنام ابرتقارن پاسخ دهيم. خيلي ها اميدوارند كه اين يكي از گسترش هاي معتبر براي مدل ستاندارد فيزيك ذرات اتمي است كه ميتواند فعال و انفعال شناخته شده ميان ذرات ريز اتمي را با دقت حيران كننده توضيح دهد، اما متأسفانه با نسبت عام انشتين، ماده تاريك و انرژي تاريك سازگاري نداشته است.



در فيزيك ذرات اتمي، ابرتقارن به تقارني گفته ميشود كه ذرات بنيادي داراي يك چرخش  خاص (Spin) را به ذرات بنيادي ديگر با نيم چرخش متفاوت كه آن را ابر جفت مي نامند مرتبط ميكند. در يك نظريه ابرتقارن ناگسستني، براي هر نوع بوزون يك نوع فرميون مترادف با جرم مشابه و شمار كوانتوم داخلي و برعكس وجود دارد.

ماده تاريك يك ذره نامرئي است كه نمي توان آن را بصورت مستقيم كشف كرد، اما ميتوان حضور آن را از گردش كهكشان ها استنباط نمود. دانشمندان باور دارند كه ماده تاريك حدود يك چهارم كل جرم عالم را تشكيل داده، در حاليكه ماده عادي يا قابل ديده (كهكشان، ستاره، سياره، هر آنچه كه در عالم ديده ميشود) فقط 5 درصد جرم عالم را در بر ميگيرد. تركيب ماده تاريك يك راز است و تاكنون به احتمالات عجيبي ناشناخته در فيزيك منجر شده است.

انرژي آزاد شده از برخورد پرتون با پرتون در شتاب دهنده سرن، خود را بصورت ذراتي نشان ميدهد كه در همه جهت فرار ميكنند. اكثر برخورد ها ذرات ناشناخته ي را به بار مي آورد، اما در فرصت هاي بي نظير ذرات جديدي شامل ذرات پيش بيني شده در ابرتقارن يا  ذراتي بنام ذرات S توليد ميشود. سبكترين ذره يك نامزد ذاتي براي ماده تاريك است، زيرا پايدار است و استوانه فشرده ميوني فقط ميتواند اين ذرات را در نبود سيگنال هاي آن در حسگر ها ببيند كه در نتيجه به عدم توان در انرژي و سرعت منجر ميگردد.
با هدف كشف ذرات، استوانه فشرده ميوني به برخورد هاي توجه دارد كه بتواند دو يا چندين "فوران" انرژي بالا توليد كند (گروه يا دسته هاي از ذرات تقريبأ در همان جهت حركت كنند) و انرژي در حد قابل توجه گم شود.
در سال 2011 دانشمندان سعي دارند تا شتاب دهنده هادرون و بخصوص استوانه فشرده ميوني را به حركت بي اندازند تا بتوانند به حدي داده ها (اطلاعات) بدست بيارند كه در نهايت بتوانند وجود ابرتقارن را به عنوان توضيح مناسب براي وجود ماده تاريك تائيد كنند.